Ben sevgiyim. Yaradılışım nedeniyle. Sonsuz sevebilirim, sonsuz sevilebilirim çünkü Allah beni kendisi gibi yarattı, sonsuz sevgi içinde. Sevilmek için, beğenilmek için hiçbir şey yapmama gerek yok çünkü ben sevgiyim.
Özü sevgi olan varlıkların, biz insanların kendimizi sevdirmek, beğendirmek için böylesine çabalıyor olmamız, ameliyat masalarına yatıp bedenimize, dış görünüşümüzle, ve yaşamımızın görünüşüyle bu kadar uğraşıyor ve enerji harcıyor olmamız ne kadar aptalca değil mi? Zaten varolduğumuz için seviliyoruz ve beğeniliyoruz. Gerçeğimiz SEVGİ.. Ve biz sevilmek için çabalıyoruz, sevilmemek mümkün değilken.. Doğal durumumuzu kabul etmeyip, hatta onunla savaşıp çabalayıp durduğumuzda ne oluyor? Özümüzden uzaklaşıyoruz, saf sevgi halinden uzaklaşıyoruz... Ve sevgisizliği deneyimliyoruz. Ne acı...
0 Yorumlar